Politiek

Met nog slechts een paar dagen te gaan tot de Tweede Kamer verkiezingen is het hoog tijd dat ik u eens met politieke grammofoonplaten lastig val. Ik ga hier niet proberen u het stemhokje in te krijgen, laat staan dat ik u een politieke mening in de maag probeer te splitsen maar het lijkt het mij wel aardig om – naast al het andere verkiezingsgeweld – wat vergeten singletjes te laten horen waarop een poging werd gedaan potentiële kiezers aan een partij te verbinden.

Mijn eigen interesse in de vaderlandse politiek is niet bijster groot te noemen maar ik ga wel altijd stemmen. Helaas zijn er steeds minder Nederlanders die de gang naar het stembuslokaal weten te vinden. Als liefhebber van oud vinyl lijkt mij de enige reden daarvoor dat politieke partijen geen grammofoonplaten meer weggeven zoals ze dat vroeger wel altijd netjes deden. Ik weet ook wel dat niemand tegenwoordig nog een platenspeler in huis heeft maar ze zouden toch op zijn minst het fatsoen kunnen hebben een cd-tje te branden voor die mensen die nog niet alle muziek gratis downloaden van het internet. Nee, het CDA geeft me een appel (met rotte plekken inderdaad) en van de SP heb ik inmiddels al vijf schuursponsjes in mijn keukenkastje liggen terwijl ik in 1973 voor het laatst met de hand de afwas heb gedaan. Een kijkje op de VVD website laat het volgende aan promotieartikelen zien: ballonstokjes, pepermuntjes, luxe papieren tassen, stickers, balpennen... “Hé, ook ik was nog een zwevende kiezer maar de ballonstokjes van de VVD hebben me uiteindelijk over de streep getrokken!”

Ik moet wel toegeven dat onbewust de linkervleugel van het politieke landschap ietwat oververtegen-woordigd is in mijn platenkast. Zo staan er drie singletjes van het PvdA en ééntje van DS’70 wat een afsplitsing van diezelfde partij was. Kennelijk is muziek ook een typisch ‘linkse hobby’ om de woorden van Geert Wilders maar eens te misbruiken, al staat er op één van de PvdA grammofoonplaten alleen maar een toespraak van de voorzitter. Maar voor de doorgewinterde socialist klinkt dat misschien ook wel als muziek in de oren.

Op de ‘linkse’ plaatjes wordt de luisteraars indirect meegedeeld op welke partij ze het beste kunnen stemmen bij de verkiezingen. Bij een plaatje van de CDA valt echter geen enkele aanbeveling te ontdekken. Het singletje is weliswaar alleen maar afkomstig van de Bredase afdeling van de partij maar je zou toch op zijn minst verwachten dat de naam van de vereniging een keer genoemd zou worden. Nee hoor, op kant 1 horen we een Dixielandorkestje erg zijn best doen de vermoedelijke sfeer van het CDA over te brengen en op kant 2 vinden we een ode aan de stad Breda. Niks mis mee natuurlijk maar voor mij zou het geen reden zijn mijn rode potlood in het CDA vakje te planten.

Een leuke tegenhanger naast al het linkse geweld in mijn platenkastje is Boer Koekoek van De Boerenpartij, de enige nederlandse politicus die het gepresteerd heeft om op nummer 1 in de Top 40 te belanden. Samen met vader Abraham nam hij in 1974 de carnavalssingle ‘Den Uyl is in den olie’ op wat een protestlied genoemd mag worden tegen het beleid van PvdA premier Joop den Uyl ten tijde van de oliecrisis. Over veel zangtalent hoefde Koekoek overigens niet te beschikken, hij komt er met een paar korte regeltjes tekst gemakkelijk van af.

Nee, dan de ‘zangers en zangeressen’ op een singletje dat duidelijk maakt dat politici ook wel kunnen samenwerken en elkaar op gezette tijden best aardig vinden, al komt dat tijdens de verkiezingsdebatten niet helemaal tot uitdrukking. In 1980 nam een aantal politici namelijk een singletje op onder de naam ‘Coor Politique’. De opbrengst van het plaatje was bedoeld voor het Reumafonds en ik vermoed dat dat de reden was dat leden van verschillende politieke partijen hun medewerking wel wilden verlenen. Om hun zangkwaliteiten hoefden ze het in ieder geval niet te doen. Bij de opnames werd een strenge onderverdeling gemaakt tussen mannen en vrouwen wat tot uitdrukking kwam in de tekst die ze mochten zingen. Met hoge stemmetjes zingen de vrouwen over een vlieg die hen tijdens een lezing het leven zuur maakte en de mannen klagen dat ze van hun stuk werden gebracht door de starende blik van een blonde dame in de zaal. En al dit wonderlijks wordt vertolkt door leden van de PvdA, CDA, VVD, D66 en PPR (later opgegaan in Groen Links). Kortom, leden van partijen die ook dit jaar weer volop meedoen in de race om de grootste te worden. Ik weet niet hoe het u vergaat maar aan de zang hoor ik hun politieke voorkeur niet af! Succes in het stemhokje woensdag!