Sinds de uitvinding van de digitale camera kost het me weinig moeite om van een weekje vakantie terug te keren met zo’n zeshonderd foto’s die ik vervolgens nog maandenlang aan het sorteren, bewerken en verzamelen ben waarna ze uiteindelijk ergens eindigen op de harde schijf van onze computer waar ze voor eeuwig onbekeken zullen blijven staan. En dan heb ik nog niet eens een videocamera…
Bij terugkomst wordt er uiteraard ook weer van mij verwacht dat ik aandachtig alle zeshonderd foto’s ga zitten bekijken die vrienden, familie of collega’s tijdens hún vakantie met veel liefde geschoten hebben. En het is natuurlijk teveel gevraagd om ze eerst een selectie te laten maken van die honderden megabytes aan pixels zodat ik over een paar weken naar zes verschillende opnames van Theo in zijn zwembroek moet gaan zitten kijken. Nee, ik zie de bui alweer hangen; de eerste week na mijn vakantie kom ik niet aan werken en normaal pauzeren toe omdat ik eerst nog alle vakantieverhalen moet aanhoren en de daarbij behorende foto’s en filmpjes moet aanschouwen.
De reden dat ik dit allemaal vertel is dat ik in mijn platenkast een stapel LP’s heb staan die mensen vroeger gebruikten om hun zelfgemaakte film-, dia- en foto-opnames te verrijken met authentieke geluiden van bijvoorbeeld een voorbijrazende trein of een overvol strand op een zonnige dag. We hebben het hier over de tijd dat er nog geen ‘PowerPoint’ of ‘handheld camera’s’ bestonden en je nog een paar dagen moesten wachten voordat je foto’s of dia’s waren afgedrukt waarna ze vervolgens moesten worden opgehaald bij de PrestoPrint of de ‘Filmpost’ of hoe die filialen ook alweer allemaal heetten.
Maar destijds had je tenminste wel gezellige dia-avondjes bij vrienden of familie thuis waarbij je net als nu getrakteerd werd op honderden vakantie-opnames en nog eens ellenlange verhalen erbij. Die avondjes eindigden er meestal mee dat twee van de gasten er stiekem tussenuit waren geknepen om elkaars lichaam te bewonderen in plaats van de kiekjes van een schattig oud kerkje in een frans dorp. En de rest van de genodigden was na de derde dia in slaap gevallen of had meer oog voor de borsten van de gastvrouw of de drankvoorraad van de gastheer. De maker van de dia’s probeerde de avond zo interessant mogelijk te maken door er met behulp van grammofoonplaten met achtergrondgeluiden een passende soundtrack onder te zetten zodat het een complete audio-visuele ervaring werd. Maar goed, waar het uiteindelijk op uitdraaide heb ik u hiervoor al enigszins geschetst.
Om mezelf een keer een plezier te doen, ik heb tenslotte ook bijna vakantie, en omdat het verder toch maar weinig toevoegt heb ik besloten u alleen wat platenhoezen te laten zien zonder geluidsopnamen erbij. Ik zou u natuurlijk best het geluid van een speeltuin of een autoweg kunnen laten horen maar waarschijnlijk klinkt dat niet veel anders dan wanneer u uw achterdeur openzet. En het is tenslotte nog steeds vijfentwintig graden buiten en het bier in de koelkast roept.
Fijne vakantie, als u die nog niet gehad heeft en anders… veel sterkte gewenst de komende weken!
