Snor

U wist het natuurlijk al lang maar ik zeg het toch nog maar even, deze maand staat in het teken van ‘Movember’. Die naam is ontstaan uit een combinatie van moustache en november. Tijdens Movember laten mannen tegen betaling hun snor staan om zo geld in te zamelen voor prostaatkankeronderzoek.

Ik zal het maar meteen eerlijk zeggen, ik doe er niet aan mee. Op 1 november heb ik me gewoon netjes geschoren en dat ben ik tot nu toe blijven doen. Een goed argument daarvoor is dat ik mijn vrouw niet nog een extra reden wil geven om me het huis uit te gooien. Een snor blijft nou eenmaal een snor, ook al groeit ‘ie voor het goede doel. Voor mij geen gezichtsbeharing dus, maar gelukkig heb ik nog altijd een platenkast hier in huis staan waar ik zo af en toe iets nuttigs mee probeer te doen. En dus is dit een uitstekende gelegenheid om wat platen bij elkaar te zoeken waarop mannen met snorren staan. Vrouwen zijn overigens niet automatisch uitgesloten van deelname maar tot mijn grote spijt kon ik zogauw geen enkele platenhoes vinden met daarop een besnorde dame. U zult het dus met de mannen moeten doen maar er zijn er gelukkig genoeg.

Bekende snordragers als Ted de Braak of Freddie Mercury zijn uiteraard van de partij maar ook een heel leger van mannen waar u en ik voorheen misschien nog nooit van gehoord hadden. De snorren zijn in te delen in verschillende varianten waarvoor naar alle waarschijnlijkheid prachtige namen verzonnen zijn. De beste ‘mannen-met-snorren-platenhoezen’ zijn wat mij betreft close-up afbeeldingen waarbij de snor van de zanger of muzikant pontificaal in beeld verschijnt. Meestal echter zijn de snordragers niet alleen en moeten ze de hoesfoto delen met andere bandleden die niet per sé ook een haardos onder de neus hebben. De leukste snorhoezen zijn dan ook die waarbij álle bandleden gezichtsbeharing hebben zoals bijvoorbeeld Kool & the Gang of de Mariachi mannen van Jalisco. Dat mogen dan natuurlijk ook alleen maar snorren zijn en niet ook nog eens een sik of een baard want die leiden de aandacht te veel af van het echte werk. U begrijpt het inmiddels wel, ik ben met hele andere ogen naar de grammofoonplaten in mijn kast gaan kijken!

Niet alle snorren op de platenhoezen die ik voor u op een rijtje heb gezet zijn echte snorren. Kennelijk is een nepsnor nog altijd een manier om de lachers op je hand te krijgen. Eigenlijk horen die er natuurlijk niet tussen maar voor de volledigheid heb ik er toch nog maar een paar aan toegevoegd. Soms zijn de snorren zo klein of slecht zichtbaar dat het niet eens een snor genoemd zou mogen worden. Hoewel iemand als Dolf Brouwers in de rol van Sjef van Oekel er toch behoorlijk populair mee is geworden. Opvallend is ook de platenhoes waarbij de aandacht voor de snor volledig in het niet valt bij de rest van de foto. De danser op deze grammofoonplaat heeft een zichtbaar verzorgd snorretje maar zijn strakke witte satijnen pak met gekleurde versierselen leidt alle aandacht af. En dan heb ik het nog niet eens over zijn danspartner gehad.

Het topstuk onder de platenhoezen waarop mannen met snorren staan afgebeeld in mijn kast is toch wel Sgt. Pepper van de Beatles. Hoewel ze wat klein staan afgebeeld dragen de mannen duidelijk zichtbaar allevier een snor. Het is echter een klaphoes waarbij op de binnenkant ook nog een close-up van de Fab Four met gezichtsbeharing zichtbaar is. En als klap op de vuurpijl zit er een uitknipvel met daarop onder andere een afbeelding van een levensgrote snor zodat u, mocht u daar behoefte aan hebben, zelf thuis ook Sgt Peppertje kunt spelen.

Dan hebben we ook nog de Belgische zanger Moustache die zich behoorlijk in de problemen heeft geholpen met die naam. Om een beetje geloofwaardig over te komen zal hij de rest van zijn carrière als zanger met een niet geringe snor door het leven moeten gaan.

Om dit stukje volwaardig af te sluiten ook nog maar een muzikale snor. Henk Elsink bracht in 1968 een singletje uit met de veelzeggende titel ‘Snor’. Dat plaatje staat echter niet in mijn kast, maar wel een reclamesingle die hij opnam voor het Bedrijfschap Horeca. Op de b-kant van dat plaatje staat hetzelfde liedje 'Snor' dat ik u toch niet wilde onthouden.

Bekijkt u de snorren hieronder nog maar eens rustig. Desgewenst kunt u er op klikken en ze uitvergroot zien. Op eigen risico uiteraard! En mocht het nodig zijn morgenvroeg, succes met scheren.

Dood

Het is vandaag Allerzielen, de dag dat op veel plaatsen in de wereld overledenen worden herdacht. Twee dagen terug was het Halloween en gisteren Allerheiligen. In Mexico vieren ze in deze periode de 'dag van de doden'. Al met al een geschikt moment dus om eens stil te staan bij wat 'doodse' grammofoonplaten. Ik schreef al eens over mijn Halloween platen en later ook nog over een bidprentje op vinyl. Maar er staan wel wat meer platen in mijn kast waar de dood om de hoek komt kijken.









Omdat vroeger iedere kans werd aangrepen een belangrijke gebeurtenis in het leven vast te leggen op vinyl, is een herdenkingsgrammofoonplaatje voor een overledene eigenlijk helemaal niet zo vreemd. Een voorbeeld daarvan is het singletje 'In memoriam' van Anneke Visser. We komen niks over haar te weten, behalve dat ze goed kon zingen, maar misschien is dat ook wel voldoende om haar aan de vergetelheid te ontrukken.

Nog zo'n 'in memoriam' is het singletje uit de serie 'Story discoboek' met de wat bizarre titel 'Dorus is niet dood'. Op het plaatje staan sketches en liedjes van de populaire cabaretier. Niet echt een compleet overzicht maar hij hoeft zich er ook niet in zijn graf voor om te draaien.

Voor sommigen werd zelfs een hele LP gemaakt om te kunnen terugblikken op hun leven. Eén daarvan is monseigneur Bekkers, ooit bisschop in Den Bosch. Als openingstrack voor de langspeelplaat werd gekozen voor het lied 'Niemand leeft voor zichzelf' waarvan de opname werd gemaakt tijdens de uitvaartdienst van de bisschop.

Uit het voormalige archief van de Stichting Opleiding Leraren komt het van oorsprong Britse singletje 'Families song and dance' met daarop een overzicht van liedjes uit verschillende landen, die gebruikt werden bij belangrijke gebeurtenissen. En dus vinden we ook een aantal liedjes die mensen ergens in de wereld zingen als iemand het loodje heeft gelegd. 'The lyke wake dirge' zoals één van de liedjes heet komt oorspronkelijk uit Yorkshire en werd gezongen door degene die waakte bij een zojuist overleden persoon. In het lied wordt verteld wat er met de overledene zal gebeuren als hij of zij goed heeft gedaan in het leven maar ook wat er gebeurt als de dode zich bij leven heeft misdragen.

Er zijn natuurlijk honderden liedjes over sterven of de dood gemaakt. Zoveel dat ik ze nooit allemaal zal kunnen horen, er voor het gemak maar even van uitgaande dat ik dat zou willen. Je zou verwachten dat die liedjes een en al kommer en kwel zijn maar gelukkig staan er in mijn platenkast genoeg liedjes met een vrolijke kijk op doodgaan. Bijvoorbeeld Piet Römer, beter bekend als 'De Cock, met CeeOoCeeKaa', die in de jaren zeventig zijn eigen heengaan bezong in het carnavaleske liedje 'De fondseman van het dooiefonds'. Of Tol Hansse die in het lied 'Zes planken' zingt dat het na je dood niet meer uitmaakt of je bij leven een rijkaard of een arme sloeber was. Uiteindelijk eindigen we allemaal toch bij dezelfde – best betaalde – makelaar, die een huisje voor je regelt, gemaakt van zes planken.

Han Peekel, die de meesten van ons nog zullen kennen van het kinderprogramma 'Wordt vervolgd' zong in zijn vroege jeugd en dat horen we terug in het liedje 'Dood'. Het deuntje beschrijft zijn eigen overlijden en hoe hij uiteindelijk weer reïncarneert als brood. Ja, u leest het goed. Om in 'Wordt vervolgd' termen te blijven: “Ik ben Han Peekel en ik doe een grof volkoren na!”

Ongetwijfeld één van de best verkochte nederlandstalige vrolijke liedjes over sterven is het nummer 'Leven na de dood' van Freek de Jonge. Die staat helaas niet in mijn platenkast maar wel de tegenhanger 'Niks na de dood'. In beide liedjes is de hoofdboodschap: doe wat je wilt, weg met de moraal en leef er maar op los. Maar vreemd genoeg staat de conclusie bij het ene lied haaks op die van de andere. Voor je gedrag hier op aarde maakt het kennelijk dus niet uit of er wel of geen hiernamaals is. Wat u ook doet, u gaat ooit dood en wat er daarna gebeurt weet nog altijd niemand. Geniet er dus nog maar even van. Voor je het weet is het voorbij.