Ons bedreigde miljeu

Voor als u het nog niet wist, of het allemaal allang weer vergeten bent, zeg ik het nog maar even: dinsdag was het Earth Day, ofwel in goed nederlands ‘dag van de aarde’. Op de site van de Earthday Association Nederland omschrijven ze de dag als volgt: “In een woelige wereld vol onzekerheid over de toekomst verlangen mensen naar positieve impulsen. De Dag van de Aarde of Earth Day is zo’n impuls”.

De enige positieve impuls waar ik naar verlangde afgelopen dinsdagmorgen was een sterke bak koffie maar dat heb ik eigenlijk iedere ochtend dus dat is geen nieuws. Ik ga altijd op de fiets naar mijn werk dus de auto kon ik niet laten staan om mijn persoonlijke bijdrage te leveren aan een beter milieu. Daarom ben ik ‘s avonds maar weer in mijn platenkast gedoken om via deze rubriek mijn steentje bij te dragen aan de bescherming van moeder aarde. En gelukkig kan ik u hier nu een aantal singletjes laten horen die u ervan moeten overtuigen een beetje zuiniger op onze aardbol te worden, want – om maar eens de titel van een van de liedjes op die singles aan te halen – ’t is wat, met die milieuverontvuiling.

Het plaatje is van Duo de Pelikaan en stamt uit de tijd dat zure regen nog een hot item was, net zo hot als nu de opwarming van de aarde. En oudere lezers onder ons zullen kunnen beamen dat we sindsdien nooit meer iets over zure regen gehoord hebben. Alle heisa ten spijt, we leven nog steeds, de aarde draait nog rond en we kunnen nog steeds twee keer per jaar (met het vliegtuig) op vakantie. Niet dat ik me nooit druk maak of zo, maar als ineens iedereen begint te schreeuwen dat we naar de sodemieter gaan, bekruipt mij juist het gevoel dat het allemaal wel mee zal vallen. Het voordeel van die ‘milieuvriendelijke’ singletjes in mijn platenkast is natuurlijk ook dat je beseft dat het einde van de wereld al vaker voorspeld is en dat het tot nu toe allemaal loos alarm was. Bij Duo de Pelikaan ligt het er trouwens duimendik bovenop dat het allemaal niet zo serieus genomen moet worden. En datzelfde geldt ook voor de groep Doe WatDoe Maar liedje 32 Jaar komen aanzetten. Op het hoesje wordt nog wel de Brabantse Milieufederatie bedankt maar dat was misschien meer een formaliteit.

En dát geldt dan waarschijnlijk ook weer voor Kamahl met zijn plaatje ‘Save the oceans of the world’ waarvan een deel van de opbrengst naar het Wereld Natuurfonds is gegaan.
Zijn eerste singletje voor het Wereld Natuur Fonds, The elephant song’, was een grote hit en de zanger met zijn ‘donkerbruine en warme stemgeluid’ moet gedacht hebben dat succes te kunnen prolongeren door er nog zo’n verantwoord plaatje tegenaan te gooien. Of ze er bij het Wereldnatuur Fonds ook echt rijker van zijn geworden waag ik te betwijfelen.

Het meest bijzondere ‘milieuplaatje’ komt van de grootste producent van (reclame)flexisingletjes, de firma Sonopresse uit Rotterdam, die begin jaren zeventig met een ‘speciale, uit grote bezorgdheid ontstane uitgave’ op de proppen kwam. Onder de titel ‘Ons bedreigde miljeu’ – let op de hippe spelling – laten de makers een hele riedel deskundigen opdraven die ons vertellen dat we, als we zo doorgaan, allemaal binnen de korstse keren naar de barbiesjes zijn. Inmiddels zijn we ruim vijfendertig jaar verder en zit ik hier een stukje te schrijven voor een medium waarvan men in de jaren zeventig alleen nog maar kon dromen. En terwijl u nu naar de geluidsfragmenten luistert, breng ik mijn lege flessen naar de glasbak en zet het oud papier op straat.

Plaatjes draaien

Ik las in de krant dat kinderen tegenwoordig onder té grote druk staan. Volgens het bericht móeten kinderen te veel; sportverenigingen, muziekles, gamen, chatten, internet en tot overmaat van ramp hebben ze ook nog twee werkende ouders waardoor alles in een strak tijdschema gegoten zit. Kortom, ons nageslacht wordt tureluurs, raakt volledig in de stress en daarom soms ook in de moeilijkheden.

Het krantenartikel opent met de stelling dat je vroeger als kind na school maar twee keuzes had: op straat spelen of een boek lezen. Als liefhebber van oud vinyl wil ik daar nog een derde optie aan toevoegen: samen plaatjes draaien! Het kostte me weinig moeite om een stapeltje platen in mijn kast te verzamelen waarop kinderen of volwassenen, samen gezellig naar muziek of een sprookje uit hun platenspeler luisteren. Ik kan me echter niet herinneren dat ik ooit ook maar één CD-hoesje ben tegengekomen waarop mensen staan afgebeeld die knus rond de CD-speler zitten en met een verliefde blik in hun ogen naar hun favoriete muziek luisteren. Vanaf het begin vond ik de CD een supermarktartikel; een koud stuk plastic, zonder emotie en zonder liefde gemaakt! Daar ga je dan ook niet voor je plezier met wat vrienden gezellig naar zitten luisteren!

Maar goed, ik zal mijn afkeer van vooruitgang en vernieuwing hier maar achterwege laten, anders wordt het zo’n eentonig stukje. Bovendien vind ik de mp3-speler weer wél een geweldige uitvinding, dus dat ik helemaal stil ben blijven staan kunt u mij ook weer niet verwijten.

Het leek me deze keer wel gepast de platenhoezen voor zich te laten spreken, zo zonder muziek erbij prikkelt het de fantasie wat meer. Bovendien bestaat die muziek hoofdzakelijk uit kinderliedjes, klassieke concerten, hollandse schlagers of easytune gepingel. Ongetwijfeld met goede bedoelingen gemaakt allemaal maar het doet mijn hartje niet sneller kloppen. Dat hoeft ook niet want alleen de hoezen zijn al genoeg om me als de wiedeweerga op de afdeling spoedeisende hulp te krijgen. Wat een pracht; intens genieten van de saamhorigheid en de ontspanning bij het draaien van een grammofoonplaat. En wat een plezier en geluk ook straalt er van de gezichten van de modellen. Kortom, wég stress, wég het opgejaagde gevoel en wég de druk die er op u en uw kinderen rust! Koop dus morgen nog een draaitafel en geniet weer van het leven!