Ik kan er maar niet aan wennen dat ik nu al moet beslissen waar ik over zes maanden precies op vakantie naartoe wil, om te voorkomen dat er straks geen plekje op een camping meer te vinden is. Kennelijk ben ik niet de enige die er zo over denkt en speelt het probleem al veel langer want in 1971 kwamen de firma's Ruys en Intraned gezamelijk met een singletje op de proppen waarop dit probleem ook werd besproken. Op het grammofoonplaatje ‘Zorgenvrije zon-vakantie’ horen we een echtpaar discussiëren of het wel of niet gepast is om midden in de winter na te denken over je zomervakantie. Zij wil nog wat kooltjes op het vuur gooien, hij vraagt alvast een reisbrochure aan. Maar binnen de kortste keren fantaseren ze een halve wereldreis bij elkaar.
Op het dubbelzijdige flexiplaatje van de NRV, de Nederlandse Reisvereniging, hebben de vertellers hun vakantie al geboekt en mogen we hun anecdotes aanhoren. We krijgen een soort hoorspel voorgeschoteld waarbij landgenoten typische toeristenverhalen ophangen die u zeker zult herkennen wanneer uw buurman, collega of kennis bij terugkomst over zijn of haar vakantie vertelt. Zo is er het naieve meisje dat zich door een italiaan heeft laten verleiden, de man die zijn mening over het verkeer en het eten in het buitenland geeft of – en dat vind ik de ergste – de mensen die dwepen met het bourgondische leven in Zuid-Frankrijk, terwijl ze – eenmaal terug in Nederland – meteen op tilt slaan als bijvoorbeeld de trein weer eens vijf minuten vertraging heeft.
Bij reisorganisatie De Uitstuif wordt een poging gedaan om vrijgezelle katholieke jongeren tijdens hun vakantie aan elkaar te koppelen. Op het singletje speelt een orkest jazzmuziek en een 'italiaans zangeresje' zingt in gebrekkig Nederlands “Stuif er uit naar de sneeuw en bruin je vel, bij de Uitstuif red je het wel”. Halverwege het muziekstuk loopt alles mis en probeert een vaderlijk type de boel weer op de rit te krijgen door uit te leggen wat die Uitstuif nou precies inhoudt. Je zou verwachten dat het de jongeren om een leuek vakantie te doen is maar nee, een dame die zich er inmiddels ook mee is komen bemoeien spreekt de hoop uit dat de deelnemers dit jaar misschien wel hun Kloris of Roosje vinden zodat ze met zijn allen het jaar daarop weer ‘de zoveelste Uitstuif bruiloft’ kunnen vieren! Katholieke jongeren lieten er destijds in ieder geval geen gras over groeien.
Over gras gesproken… Een andere organisatie die de twijfelaars onder ons met vakantie-ideetjes bestookt is de Nederlandse Jeugdherbergcentrale die in 1977 een single uitgaf onder de noemer ‘Te hooi en te gras’. Herman van Veen zingt op kant a het titellied maar de b-kant is voor ons bedoeld, de mensen die nog geen vakantieplannen hebben. We horen een dame een telefoongesprek voeren waarin ze uitlegt wat een jeugdherberg eigenlijk is en wat er zoal te beleven valt. En dat is heel wat, zo blijkt als u het singletje beluistert.
En om toch nog met wat echte muziek af te sluiten is er dan nog het vierkante lichtblauwe flexiplaatje van Tor Line, een voormalige Zweedse rederij die veerdiensten onderhield tussen Zweden, Engeland en Amsterdam. Het reclameliedje dat er op staat is een nederlandse vertaling van ‘Wreck of the John B.’, vooral bekend van The Beach Boys en wordt gezongen door Cornelis Vreeswijk. Het plaatje werd rond december 1978 meegezonden in een brochure die bij reisbureaus kwam te liggen. Ruim op tijd dus om eens rustig na te denken over je vakantieplannen.
