Zomerhits

Het is vanaf 21 september officieel herfst maar het astronomisch bepaalde begin van de herfst valt op het noordelijk halfrond rond 23 september. Hoe je het ook wendt of keert, de zomer is definitief voorbij en dus is het tijd om te bepalen welke plaat gekozen kan worden tot zomerhit van 2010. Althans, zo dacht ik dat het zou gaan... Maar kennelijk werkt het anders want ergens half augustus was al bekend dat het nummer 'We no speak Americano!' van Yolanda Be Cool vrs. DCUP tot zomerhit van 2010 is uitgeroepen.








Dit alles valt te lezen op zomerse50.nl, een website die geheel in het teken staat van zomerhits. De site is opgezet rond het radioprogramma Zomerse 50 dat is uitgegroeid tot een jaarlijks evenement met 150 omroepen die de hitlijst uitzenden in Nederland en Belgie.

In mijn platenkast staat een rijtje grammofoonplaten dat ergens het woord 'zomerhits' of iets van gelijke strekking op de hoes heeft staan. Een zomerhit – zo lees ik op Wikipedia – is vaak een vrolijk up-tempo nummer met een aparte, exotische klank, waardoor mensen het snel associëren met zomers weer en vakantie. Het woord 'zomer' hoeft niet per sé in de titel te zitten zo blijkt als ik de lijst van zomerhits uit de Zomerse 50 bekijk. Bij een groot aantal platen is dat echter wel het geval en, op een enkeling na, heeft het overige deel van de liedjes inderdaad een exotisch klinkende naam.

Bij mijn zomerse platen is er echter lang niet altijd sprake van vrolijkstemmende liedjes. Daar staan soms nummers of titels op waarop de zon of de zomer ver te zoeken is! Neem bijvoorbeeld 'Dokter Bernhard' van Bonnie St. Claire, een lied waarin een arts een vrouw vertelt dat haar man het ziekenhuis niet levend zal verlaten. Niks geen vrolijk, up-tempo nummer met een exotische klank, een regelrechte tranentrekker is het!

Eerder schreef ik al over 'bikiniplaten', LP's waarbij op de hoes steevast een jonge vrouw in bikini staat afgebeeld. Bij de 'zomerhitplaten' zijn de dames soms nog schaarser gekleed. De hoes van de LP '16 Sappige Zomersongs' is daar een goed voorbeeld van. We zien een dame met alleen een bikinibroekje aan, zittend op het strand tussen een berg exotisch fruit. Zomergevoel ten top dus! Echter in het openingsnummer van de plaat mijmeren een man en vrouw hoe hun leven er uit zal zien als hun liefje hen verlaten heeft. En dat is geen vrolijk toekomstbeeld zo kan ik u mededelen. De vreugde is uit hun leven verdwenen, de zon is nergens meer te bekennen, ze doen de gordijnen dicht, de deur op slot en gaan rustig zitten wachten op hun dood. Dat is kort samengevat een beetje waar het over gaat. Allesbehalve een gezellig zomers deuntje dus.


Ook op de hoes van 'Summer Hits Volume 1' staat een bijna geheel ontblote dame op een strand, dit keer overigens zonder fruit. Eén van de liedjes op de plaat gaat over een man die er iets te lustig op los leefde wat betreft de omgang met vrouwen en die dat vervolgens met de dood moet bekopen. En daar blijft het niet bij want in een ander nummer geeft de zanger van het lied alvast een voorproefje op zijn eigen dood door te zingen dat hij liever niet heeft dat er gehuild wordt als hij er niet meer is.
Een derde lied op de plaat leert ons dat als we zo doorgaan met ons gedrag, we de hele aardbol naar de sodemieter helpen. De makers van deze plaat moeten zich vergist hebben en gedacht hebben dat ze bezig waren een plaat samen te stellen voor een stevige herfstdepressie.

De dubbel LP Beach Party staat gelukkig wel bijna helemaal vol met opbeurende liedjes over zon, zee en strand. De plaat eindigt echter met een nummer over een fataal eindigende autorace tussen twee rivaliserende tieners. Een mooie manier om je prettige, zomerse gevoel in één keer om zeep te helpen.

Maar gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel en staan er op de andere platen wel een hoop liedjes die voldoen aan de eisen van een zomerhit. Vooral met die exotisch klinkende namen zit het wel goed. Wat dacht u van liedjes met titels als 'Tooralooralooraloo', 'Chirpy Chirpy, Cheep Cheep', 'Ra-Ta-Ta', 'Co Co' en 'El Bimbo'? Met dat soort titels kan de zomer toch niet meer kapot? Jammer alleen dat we er weer een jaar op moeten wachten.

Televisie tunes

Deze week start het nieuwe televisieseizoen. Je zou denken dat dat in tijden van internet, digitale t.v., vodcasts en noem nog maar wat moderne vindingen allemaal totaal onbelangrijk is geworden. Maar kennelijk denken omroepen daar anders over want ze doen goed hun best om het begin van een nieuw seizoen wereldkundig te maken.










Televisiekijken is niet echt mijn favoriete bezigheid maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik makkelijk zonder kijkkast kan. Ik heb altijd wel iets beters te doen maar zo heel af en toe is het ook wel lekker om een avondje voor de t.v. te hangen en niet nuttig of efficiënt bezig te zijn. Dat ik me dan vervolgens alleen maar kapot lig te ergeren neem ik maar op de koop toe.

Een nieuw televisieseizoen betekent automatisch ook weer een hoop nieuwe openings tunes! Daar kan ik namelijk geen genoeg van krijgen! Buiten het feit dat ze gemaakt zijn ter ondersteuning van een televisieprogramma hebben ze er verder gelukkig helemaal niks meer mee te maken. Het deuntje dankt weliswaar zijn bestaansrecht aan het t.v. programma, zodra het liedje echter eenmaal te horen is geweest gaat het een eigen leven leiden en kunnen we de uitzending verder vergeten, hoe goed die misschien ook is.

Een televisie tune zegt namelijk niks over de kwaliteit van een t.v. programma. Het kan een vreselijke soap, een geweldige talkshow of een populaire nieuwsrubriek zijn, de tune interesseert het niet, die doet wat 'ie moet doen, namelijk zich in je hoofd nestelen om er nooit meer weg te gaan.

Zo kan ik tientallen jaren na de laatste uitzending op televisie, nog altijd bekende herkenningsmelodieën opdreunen zonder dat ik de bijbehorende series ooit gezien heb. Denkt u bijvoorbeeld maar eens aan 'De Fabriek', een nederlandse serie uit 1981 waar ik, voor zover ik me kan herinneren, nooit ook maar één aflevering van heb bekeken. De tune echter kan ik op ieder gewenst moment van de dag opdreunen en dat vind ik dan waarschijnlijk niet eens vervelend. Datzelfde geldt voor series als 'Dallas', 'Dynasty' of 'The Love Boat'. Zelden of nooit iets van gezien – ook geen behoefte aan trouwens – maar de openingstune zit in mijn kop tot aan mijn dood. Misschien nog wel vreemder is het feit dat ik een soort nostalgische gevoelens krijg bij het horen van oude t.v. tunes. Als ik de openingsmelodie van 'Grizzly Adams' hoor schiet ik vol en verlang ik naar een tijd dat alles beter en mooier was, al kan ik me niet eens voor de geest halen hoe mijnheer Adams er eigenlijk uitzag. U hoort het, een psycholoog zou buiten zinnen raken als hij mij op zijn sofa zag liggen.

Uiteraard staat er in mijn kast ook een rijtje grammofoonplaten met als thema 'T.v. melodieën'. Meestal staan daar de originele versies op, soms een, door een slechtbetaald orkestje, nagespeelde deun. Maar zelfs als het niet de originele televisieversie is wil dat niet altijd zeggen dat het een slechte uitvoering is. Een beetje goede televisie tune laat zich namelijk niet zomaar om zeep helpen, dan moet je wel echt van goede huize komen.

Dat televisie tunes een eigen leven gaan leiden blijkt ook wel uit het feit dat er nogal wat herkenningsmelodieën de hitlijsten hebben gehaald. De bekendste daarvan is misschien wel de tune van Miami Vice die in 1987 zo'n vier weken op nummer 1 stond in de Top 40.

Als liefhebber van herkennings tunes is internet inmiddels mijn grote vriend. You Tube staat er vol mee en verzamelaars hebben er talloze websites aan gewijd. Maar soms is een t.v. programma zo obscuur dat er niks meer over te vinden is. Eén van de deuntjes die ik bijvoorbeeld niet gevonden kreeg is de openings tune van poppenserie 'Bombas'. Dat nummer zit al minstens dertig jaar in mijn hoofd maar wie of wat die Bombas is blijft een raadsel. Het was mijn eerste kennismaking met Rob de Nijs die het liedje op een single knalde maar mijn versie staat op een verzamel LP. U kunt er gerust eens naar luisteren maar u loopt dan net als ik het risico er nooit meer vanaf te komen.

U hoort het, ik zit de komende weken op de bank, zappend van openings tune naar herkenningsmelodie. Misschien zit er wel een liedje bij dat de komende dertig jaar in mijn hoofd gebeiteld zit. Ik kan haast niet wachten. Veel kijk- en luisterplezier!