vrijdag 9 november 2007

Surf

Terwijl ik tijdens mijn vakantie, vanaf het strand naar de capriolen van de brandingsurfers lag te kijken, dwaalden mijn gedachten af naar… Tilburg!
Ik begrijp uw verbazing, surfen en Tilburg lijken net zo veel met elkaar te maken te hebben als, laten we zeggen, Jan Peter Balkenende en charismatisch leiderschap.

dickdale_lr.jpgapemen_lr.jpgsurfers_mood_lr.jpgsleazy_lr.jpgtrashmen_lr.jpg

Toch werd in de ‘moderne industriestad’ ooit de basis gelegd voor mijn liefde voor surfmuziek. Voordat u afhaakt omdat het allemaal te cryptisch wordt eerst even een stukje muziekgeschiedenis om uw geheugen wat op te frissen.
Volgens de Pop-encyclopedie is surf een “begin jaren zestig in Californië ontstane muziekstroming, waarin de sterk op de voorgrond geplaatste elektrische gitaren de opwindende ervaring van surfen in muziek proberen te vatten”. Kijk, dat verklaart een hoop!

De eerste keer dat ik persoonlijk ‘de opwindende ervaring van surfen, gevat in muziek’ mocht ervaren was tijdens een concert van de Tilburgse surfband The Apemen. Of het concert ook in Tilburg plaatsvond kan ik me niet meer herinneren – dat zou misschien ook wel te veel eer voor de stad zijn – maar dat mijn leven na deze avond nooit meer hetzelfde zou zijn is duidelijk! Ik kende een paar van de leden van de Apemen nog van school, toen ze in een hardcore punkband speelden en ikzelf ook wat met muziek aanrommelde. Om de een of andere reden besloten ze op een mooie dag een surfband op te richten, nog vóór de grote surfrevival die de film Pulp FictionMisirlou van Dick Dale.
in 1994 veroorzaakte met het nummer


Mensen die deze rubriek met enige regelmaat lezen zouden de indruk kunnen krijgen dat ik eigenlijk helemaal niet van muziek houd, maar u begrijpt, er zijn muziekstijlen waar ik voor de verandering een keer wél enthousiast van wordt. Ik heb in mijn hele leven nog nooit op een surfplank gestaan en het lijkt me verstandig om dat maar zo te houden, maar als surfen net zo prettig aanvoelt als hetgeen dat er in mij loskomt wanneer ik naar surfmuziek luister, dan moet het wel héél erg aangenaam zijn. Er zijn niet veel muziekstijlen waarbij ik de natuurlijke neiging voel om te gaan bewegen – je kunt het met de beste wil van de wereld geen dansen noemen – maar surf maakt iets in mij los waarvoor mijn vrouw al jaren last van plaatsvervangende schaamte krijgt.
Gelukkig voor haar zijn er niet zo heel veel surfbandjes meer over, de Apemen gaven hun laatste concert in januari dit jaar en Dick Dale, de zelfbenoemde ‘King of the surf guitar’ heeft zijn hele Europese tournee zojuist uitgesteld tot volgend jaar.
Dus mijn liefde voor surf, die ooit in gang werd gezet door een paar Tilbo’s, hou ik voorlopig maar binnenskamers, waar op dit moment de verwarming aanstaat en de zonnige Californische stranden wel heel ver weg zijn.

Voor de liefhebbers hier nog een paar persoonlijke favorieten:

The Ghastly Ones

The Phantom Surfers

The Bomboras

Man or Astro-man?

Satan's Pilgrims

Geen opmerkingen: