Wintersport

De eerste gipsvluchten zijn alweer in Nederland gearriveerd en dat nieuws bracht me op het idee om mijn ski-gymnastiekplaten weer eens uit de kast te trekken. Dat deed ik overigens niet uit leedvermaak maar vooral om een beetje goed voorbereid op 1 januari naar het traditionele schansspringen in Garmisch-Partenkirchen te kunnen kijken.

Ikzelf ben in mijn hele leven nog nooit op wintersport geweest, laat staan dat ik ooit heb geskied, en het lijkt me ook wel verstandig om dat zo te houden. Door het luisteren naar mijn ski-platen ben ik trouwens ook niet echt veel enthousiaster voor de skisport geworden. Die platen zijn bedoeld om je thuis alvast goed voor te bereiden op een onbezorgde ski-vakantie, of zoals één van de instructeurs op de platen zegt: “Beter spierpijn in de herfst, dan een gipsbeen in de winter”.
Dat zijn uitspraken die mijn gevoel voor logica te boven gaan! Wie dan leeft, die dan zorgt denk ik dan, dus om me thuis met behulp van wat oude LP’s en singles uit te gaan staan sloven zou niet aan mij besteed zijn.

Luisteren naar de meeste ski-platen is, als je ze niet gebruikt als trainingsmateriaal, te saai voor woorden. Ze herinneren mij aan oude ochtendgymnastiek radio-uitzendingen die je er eerder toe aanzetten om je nog eens lekker om te draaien dan dat je er je bed voor uitsprong om eens even wat rek- en strekoefeningen te doen.
Bij de meeste platen hoor je op de achtergrond een suffig muziekje terwijl een monotone stem je aan het bewegen probeert te krijgen. De oefeningen worden op de hoezen ook nog geïllustreerd omdat je, alleen afgaande op de stem van de instructeur, na de eerste les de draad al kwijt zou zijn.

Maar er is één ski-gymnastiekplaat die ik wel voor mijn plezier opzet en dat is de LP ‘In topvorm naar de wintersport’ uit 1978. De ‘skileraar’ is een over-enthousiaste man die je bijna laat geloven dat het allemaal ook écht leuk is om te doen. De muziek op de achtergrond is een vrolijk show-orkest en dat maakt het allemaal heel wat beter te verteren. Als bij mij thuis een avondje met wat bekenden langzaam dreigt in te dutten is dit dé plaat om weer wat leven in de brouwerij te brengen. Het is gelukkig nog niet zo ver gekomen dat ik zelf de oefeningen ben gaan meedoen, maar ik herinner me avonden waarbij het bezoek op de vloer lag, druk bezig met het maken van een soort zwembewegingen. Welke ski-oefeningen dat waren en of ze goed werden uitgevoerd is uit mijn geheugen verdwenen…

Tenslotte verwijs ik u graag nog een keer door naar een eerdere column waarin het ski-lied van skiclub Arosa uit Zwitserland voorbijkwam. Als u na het horen van dit lied nog steed op wintersport wilt gaan, kunt u mij er niet meer op aanspreken als het helemaal fout gaat. U bent gewaarschuwd!