Carnaval

Het is weer Carnaval en dat betekent in mijn geval dat ik een paar dagen de kans krijg om mijn Carnavalsplaten te draaien zonder dat ik me echt druk hoef te maken over de afkeurende blikken van de mensen in mijn omgeving. Die krijg ik trouwens het hele jaar door als ik met mijn platen op de proppen kom dus ik ben er zo langzamerhand wel aan gewend geraakt. Maar er zijn momenten bij dat ik me er wat minder van aantrek omdat heel Nederland op dat moment een slechte smaak schijnt te hebben en Carnaval is daar een goed voorbeeld van.

Ik ben zelf geen muzikant, laat staan dat ik een liedje zou kunnen componeren, maar iets zegt me dat het niet zo heel erg moeilijk moet zijn om een vastenavonds-kraker te maken. Echte Carnavalsartiesten zullen dat natuurlijk niet met me eens zijn maar als ik alle ellende in mijn kast voorbij hoor komen die onder de noemer Carnavalsmuziek geschaard zou kunnen worden, dan kan ik me moeilijk voorstellen dat je een academische graad moet hebben gehaald om dat te kunnen maken. Ik vermoed dan ook dat veel ‘artiesten’ al snel op een liedje met een hoempapadeun zijn uitgekomen omdat er compositorisch eenvoudigweg niet meer in zat. Maar dat maakt het voor mij natuurlijk allemaal niet minder interessant!

De ‘Carnavalsmuziek’ in mijn kast is derhalve niet altijd daadwerkelijk bedoeld voor het katholieke volksvermaak. Want hoewel een liedje vaak alle kenmerken van een goede vastenavondskraker in zich herbergt, is het soms maar de vraag wat de makers er mee bedoeld hebben. In veel gevallen gaat het gewoon om ordinaire reclame waarbij Carnaval of Carnavalsmuziek gebruikt werd om de producten op slinkse wijze aan de man te brengen.

Neem bijvoorbeeld het plaatje ‘Als ik Bep zie’ van Edwin Rutten. Het refrein van het lied luidt niksverbloemend: ‘Als ik Bep zie, dan drink ik Pepsi, hela hola, Pepsi Cola!’ Dat laat aan duidelijkheid weinig te wensen over en omdat in de rest van de tekst het woord ‘Carnaval’ een aantal malen valt en ook de muziek iets carnavalesk heeft, is het meteen duidelijk dat meneer Rutten flink wilde scoren met de vastenavond. Maar ik neem aan dat het liedje, door de onbesmuikte reclame, op de radio nooit gedraaid is, dus ik betwijfel of heel Carnavalminnend Nederland spontaan op de cola is overgestapt. Buiten dat lijkt Carnaval me nou niet bepaald het beste feest om een colamerk aan de man te brengen! Dan had Johnny Hoes het in 1968 beter voor elkaar met zijn lied ‘Een lekker glaasje Amstel Bier’. Ook hier geen twijfel mogelijk dat het reclame is, laat staan dat het om een Carnavalslied zou gaan, maar dan in ieder geval wel eentje voor ‘n drankje dat met deze dagen meer dan eens genuttigd wordt. Datzelfde deden Toontje en de Hossende Wevers een paar jaar later voor concurrent Bavaria en De Kromme Pisang & De Kikvorschen uit Oeteldonk voor – kan het nóg gekker – batterijen!

Ook het reclamesingletje van Wastora uit Zaandam – een stad die nou niet bepaalt bekend staat om zijn Carnavalsgekte – zorgt voor een curieuze combi. Uit de tekst blijkt dat de winkel gespecialiseerd is in audioapparatuur en wat dat met Carnaval te maken heeft is mij een raadsel. Eerlijk is eerlijk, het woord ‘Carnaval’ wordt in de tekst ook niet genoemd, maar als je naar de melodie luistert kun je toch niet ontkennen dat de plaat het deze dagen goed zou doen in een overvolle bezwete kroeg met hossende en vreemd uitgedoste types!

U hoort het, hoewel ik geen échte Carnavalsvierder ben, hoef ik mij helemaal niet te vervelen deze dagen. Alaaf!