Vogels

Afgelopen week vond weer de jaarlijkse Nationale Tuinvogeltelling plaats. Deelnemers noteerden een uur lang alle vogels die zij in de tuin of op het balkon zagen. In totaal telden de vogelliefhebbers bijna 850.000 vogels. Ook dit jaar staat de huismus weer bovenaan in de Nationale Tuinvogel Top 10, gevolgd door de koolmees en de merel.

Mijn kennis van (tuin)vogelsoorten is zo groot dat ik zonder enige moeite een reiger bespeur waar het eigenlijk een koolmees betreft. Erg waardevol zou mijn bijdrage aan zo’n vogelteldag dan ook niet zijn, hoewel ik er best veel kennis van zou moeten hebben. In mijn platenkast staan namelijk verschillende singletjes en LP’s die vol staan met vogelgeluiden en hier en daar ook nog de juiste afbeeldingen van de beesten. Als ik die allemaal beluister en bestudeer zou ik theoretisch klaar moeten zijn om voortaan door het leven te gaan als een volleerd ornitholoog. Althans, dat stel ik me er bij voor, maar de werkelijkheid is, zo moet ik toegeven, dat ik niet alle plaatjes tot het eind toe heb afgeluisterd…
Ik geef dan ook geen groot geheim prijs als ik zeg dat dit stapeltje vinyl met vogelgeluiden behoort tot de minst opwindende platen in mijn kast. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik geen vogelliefhebber ben. Er moeten mensen rondlopen op onze planeet voor wie dit soort singletjes en LP’s het paradijs op audiogebied betekenen. Dat ik niet tot die categorie behoor is duidelijk maar om de één of andere reden zijn ze toch mijn huis binnen gekomen.

Van sommige van deze plaatjes zijn complete series uitgebracht; ik zag vandaag nog deel 1 t/m 14 van 'Hoor de vogels' staan bij mijn tweedehandsplatenboer. Op de meeste platen is niks anders te horen dan het vrolijke gekwetter van, u raadt het natuurlijk al, vogels. Er zijn echter een paar uitzonderingen en die behoren dan ook meteen tot mijn favoriete vogelplaten.

Een daarvan is het grammofoonplaatje ‘Vogelsymfonie’ uit 1960 dat behoort bij ‘De Artis dieren-encyclopedie’. Een zekere mijnheer van de Werken neemt ons mee langs de kooien van de Amsterdamse dierentuin en laat u kennis maken met ‘minder bekende klanken en speciaal de klanken die men van een vogel niet verwacht’. Getuige het plaatje doet hij dat met een vuilnisbak over zijn hoofd – wellicht als vermomming – of het moet natuurlijk aan de beperkte opname-apparatuur uit die tijd gelegen hebben.

De mooiste van alle vogelgeluidgrammofoonplaten – leuk woord voor als u binnenkort weer eens een spelletje Scrabble speelt – is de LP ‘Vogeltaal’ van de in 1995 overleden Nederlandse illustrator, tekenaar en kunstschilder Rien Poortvliet. Alleen van de platenhoes word ik al gelukkig. Het lijkt allemaal geënsceneerd – het vermanende vingertje en die pijp – maar Rien was altijd zo authentiek dat ik me dat nauwelijks kan voorstellen. Op Wikipedia las ik dan ook ‘dat Rien het goed deed op de televisie met zijn puntbaardje, zijn ribfluwelen broeken en zijn geruite jasjes.’ Ik heb geen idee of hij vaker platen heeft volgekletst over dieren, ik ben er nooit meer eentje tegengekomen, maar als dat zo is dan wil ik ze allemaal hebben. Die vogels kunnen me gestolen worden, ik wil Rien horen!