dinsdag 18 september 2007

Leeg

In een van mijn vorige columns schreef ik over een geheimzinnig plaatje zonder hoesje waar alleen wat gesproken tekst op te horen was. Een collega hielp me op weg door te vertellen dat de tekst Arabisch is en om precies te zijn Egyptisch. Volgens haar is het een dankwoord of rapportage over iets. Meer chocola kon ze er ook niet van maken, maar het is in ieder geval iets.

hawai_tattoo_lr.jpgproost.jpgtonygeys_lr.jpgwe_hebben_dorst_lr.jpg

Verder vond ik op internet wat informatie over deze ‘auto-recordings’. En hoewel er geen foto’s of duidelijke omschrijvingen te vinden zijn weet ik inmiddels dat er vroeger blijkbaar een soort van ‘pasfotohokjes’ zijn geweest waar je in plaats van foto’s singletjes kon laten maken. Hoe het allemaal precies werkte heb ik niet kunnen ontdekken maar het was mogelijk om gesproken tekst of zang in een hokje op te nemen dat vervolgens op vinyl werd geperst. Op internet zijn wat voorbeelden van de Calibre plaatjes te vinden die eigenlijk een stukje leuker zijn om naar te luisteren dan mijn singletje. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de volgende twee voorbeelden op http://bhttp://blogfiles.wfmu.org en http://showcase.thebluebus.nl. Ik blijf het een curieus iets vinden en ik zal u op de hoogte houden als ik hier nog meer informatie over heb.

Bij mijn ‘auto-recording’ plaatje heeft – denk ik – nooit een hoesje gehoord, maar die onzekerheid kan ik maar moeilijk verdragen. Het is iets waar je als platenverzamelaar wel vaker tegenaan loopt. Vaak wéét ik niet of het plaatje dat ik in handen heb wel ooit een hoesje heeft gehad. Maar andersom gebeurt het natuurlijk ook dat ik sta te kwijlen boven een hoes en dan pas ontdek dat het singletje of de LP ontbreekt. Ik heb een aantal lege hoesjes en hoezen in mijn kast staan waarvan ik de bijbehorende platen overigens niet echt mis. Da’s het voordeel als je je aankopen voor een groot deel laat beslissen door de hoezen. En ik heb nog altijd liever helemaal géén single dan dat er een verkeerde inzit. Want er is niks frustrerender dan dat, vooral als je het thuis pas ontdekt. Iedere ervaren platenkoper controleert zijn aankopen natuurlijk altijd eerst voordat hij of zij de handelaar geld geeft maar zo zit ik niet in elkaar. Mijn opwinding neemt het altijd van me over en meestal kom ik thuis bij een kopje koffie en de bemoedigende woorden van mijn vrouw pas weer een beetje tot bedaren. Maar in die situatie ontdekken dat je de verkeerde single in het juiste hoesje hebt gekocht is funest. Althans mijn humeur wordt er over het algemeen niet beter op.
Mocht u bij het zien van deze kleine selektie van lege hoezen medelijden met me krijgen dan kunt u mij natuurlijk altijd uw eigen ‘hoesloze’ plaatjes toezenden. Misschien zitten de ‘missing links’ er wel tussen…

Geen opmerkingen: