Ansichtkaarten

De vakantie is in volle gang dus de eerste ansichtkaarten vallen alweer op de deurmat. Dat herinnerde me er aan dat ik nog wat singletjes in de vorm van ansichtkaarten in mijn platenkast heb staan.

De plaatjes die ik in mijn kast vond zijn allemaal ongeadresseerd dus ze zijn nooit als ansichtkaart verstuurd. Dat is wel jammer want ik vraag me af hoe zo’n kaart na de lange reis geklonken moet hebben. Ik vermoed dat de meeste mensen de kaarten kochten als aandenken aan hun vakantie. Op de meeste plaatjes is alleen maar muziek te horen en verder geen geluiden of verhalen over de toeristische attraktie. Dat is wel jammer want het maakt ze minder interessant om naar te luisteren.

Een leuke uitzondering is het singletje van ski-school Arosa in Zwitserland. Daarop staat een heus ski-lied, gezongen door Jodelclub Arosa. Het is een variant op de bekende carnavals hoempapakrakers maar het is in ieder geval speciaal gemaakt voor dit doel. De laatste regel van het refrein luidt veelzeggend: Arosa, ja nur du allein, wir rufen dir Skiheil - Skiheil, Skiheil, Skiheil!

Een andere ansichtkaartflexi is er één uit Lourdes en bevat niet alleen een religieus lied, maar begint eerst met een franstalig gebed. Da’s dan in ieder geval waar voor je goeie geld! De muziek op de andere singletjes is soms nogal verrassend te noemen. Op één plaatje met daarop een Nederlands havengezicht staat het nummer ‘When the saints go marching in’. Voor zover ik weet heeft dat nummer net zoveel met Nederlandse havens te maken als Theo Ilburg met ‘goede smaak’. ‘The Saints’ is van origine een Amerikaans gospelnummer dat vooral gespeeld werd bij begrafenissen. Het nummer wordt door jazzmusici soms ook wel ‘Het monster’ genoemd en dat is niet positief bedoeld. Ik weet niet wat de makers van de ansichtkaart over hun stad of land wilden vertellen maar misschien hadden ze beter een ander deuntje kunnen kiezen om dat duidelijk te maken.
Vreemd genoeg heeft de muziek op geen enkele van mijn Nederlandse ansichtkaartsingles ook maar iets met Holland te maken. Je zou toch eerder een liedje als ‘Tulpen uit Amsterdam’ verwachten bij een Frau Antje in een tulpenveld maar wij worden verblijd met een soort calypsoversie van het lied Diana.

Het ergste is eigenlijk wel het singletje met een Amsterdams stadsbeeld waarop een in het Frans gezongen liedje staat met de titel ‘l’Amour’. Oké, de Wallen zou je met een beetje fantasie wel in verband kunnen brengen met liefde. Maar ik persoonlijk zou ‘Aan de Amsterdamse grachten’ als melodie toepasselijker hebben gevonden. Waarschijnlijk waren de plaatjes gewoon voorlopers van de Europese samenwerking en wereldomvattende handel en moet ik niet zo zeuren. Mijn vakantiekaarten worden dit jaar tenslotte ook verstuurd via TNT en wat is dáár eigenlijk Nederlands aan?